Günümüzde teknolojik gelişmeler ışığında her ne kadar tarım faaliyetleri Hidroponik (topraksız) biçimde gerçekleştirilebilse de çiftçilerin büyük bir çoğunluğu geleneksel yöntemlere bağlı kalarak toprak üzerinde zirai işlemlerini yürütmeye devam ediyorlar. Bitki büyütürken elzem olan ideal toprak tipinin, hacimsel bakımdan %50 katı madde, %50 boşluk şeklinde olması gerekiyor. Ülkemiz toprakları ekseriyetle asidik oranının yüksekliği ve olması gerekenden daha fazla kireç barındıran yapısıyla biliniyor. Bununla birlikte azot, fosfor ve organik madde açısından da yetersiz görülen ülkemizin topraklarında aynı zamanda çinko ile demir oranının da noksanlık gösterdiği biliniyor. Bu nedenlerle Türkiye’de tarım faaliyetlerinde bulunan çiftçilerimiz gübre kullanmak zorunluluğu yaşıyor. Bitki türlerinin sağlıklı biçimde büyüme göstermeleri adına talep ettikleri mutlak gerekli bitki besin maddeleri olan; karbon (C), potasyum (K), bakır (Cu), hidrojen (H) , kükürt (S) , mangan (Mn) , oksijen (O) , kalsiyum (Ca) ,molibden (Mo) ,azot (N) , magnezyum (Mg) , bor (B) , fosfor (P) , demir (Fe) , klor (Cl), sodyum (Na) sağlamak için gübreleme işleminin yapılması zaruri bir durum olarak kabul ediliyor. Gübreleme faaliyetini uzmanlar, ziraat amacıyla tercih edilen zemini kaplayan toprağın randımanını artırmak, mahsulün miktarını ve kalitesini yükseltmek amacıyla muhtelif bir maddenin toprağa verilmesi ya da zerk edilmesi olarak tanımlıyor. Gübreleme işlemi esasında iki temel amaç taşıyor; bitki yetiştiriciliği için seçilen toprağın besleyici ve mineral bakımdan zengin hale getirilmesi ve bitkilerin güzel bir biçimde gelişmelerine olanak vermek adına tarım toprağının fiziki, kimyevi ve biyolojik açıdan uygun bir hale getirilmesi ve verimin arttırılması. Bilhassa, genetik alanında yaşanan gelişmelerle beraber melez bitki çeşitlerinin artış gösterdiği ve buna paralel biçimde bitkilerin gereksinim duyduğu gübre miktarının arttığı kaydediliyor.
Gübre Çeşitleri
Organik gübreler
Bu sınıfın mensubu olan gübre çeşitleri, kompost ve turba yosunu gibi doğal malzemelerden imal ediliyor. Organik gübreler ekseriyetle inorganik gübrelere oranla çevreye daha az zarar veriyor, ancak kimyasal gübrelere göre daha yavaş etki göstermeleri ve daha fazla paraya mal olmaları, kullanım alanlarının kısıtlı olmasına sebep oluyor. Bazı organik gübreler, toprağın iyileştirilmesine ve zamanla yapısının güçlenmesine de yardımcı olan özelliklere sahip olmasıyla, sürdürülebilir tarım bakımından ehemmiyetli bir konumda bulunuyor. Organik gübreler bitkisel veya hayvansal kaynaklardan doğal şekilde elde ediliyor. En yaygın organik gübre, hayvansal atıklardan üretilen (gübre veya kompostlanmış tavuk altlığı gibi) kompost malzemesi olarak dikkat çekiyor. Bunun haricinde çokça tercih edilen solucan gübresi de bilindik gübre çeşitlerindendir. Bu tür gübre, topraktaki nemin korunmasına yardımcı oluyor ve toprağın ihtiyacı olan gerekli besin maddelerini sağlıyor. Ayrıca, derin köklü bitkileri üst toprak katmanından, çoğu bitkinin köklerinin erişebileceği alt toprak katmanına indirerek, toprağı havalandıran ve drenaj kapasitesini artıran solucanlar gibi faydalı böcekler için de bir yaşam alanı oluşturuyor. Organik gübreler genellikle sentetik gübrelerden farklı şekilde toprağı veya yeraltı suyunu kirletmiyor. Bununla beraber, tüm gübreler yanlış kullanıldığında bitkileriniz zarar görebiliyor; ne kadar gübre kullanacağınızı, ne zaman ve nasıl uygulayacağınızı bilmeniz büyük önem taşıyor.
İnorganik gübreler
İnorganik gübreler çoğunlukla nitrojen (N), fosfor (P) ve potasyum (K) gibi kimyasallardan elde ediliyor. Bu kimyasallar, belirli bitkilerin besin ihtiyaçlarını karşılamak için birçok farklı kombinasyonla bitki sevenlerin beğenisine sunuluyor. İnorganik gübreler, nebatların sağlıklı bir gelişim göstermesi için kısa sürede çok etkili olabiliyor, ancak bazı çiftçiler yerel su kaynaklarına karışabileceği veya solucanlar gibi toprak organizmalarına zarar verebileceği için bunları kullanmaktan endişe duyabiliyor.
İnorganik gübreler, özellikle toprağa yeni bitki veya tohum ekerken sıklıkla tercih ediliyor. İnorganik gübreler, bitkilerin hızlı bir şekilde toprak içerisinde yerleşmesine yardımcı oluyorlar. Bu durum söz konusu bitkilerin, herhangi bir ek besin maddesi kullanılmadan toprakta kendi başına yetişen bitkilere kıyasla, daha fazla meyve ve sebze üretebileceği anlamına geliyor.